Meer ‘Rotterdams realisme’

Tijdens onze roadtrip deze zomer met de elektrische auto, heb ik me flink geërgerd aan de laadinfrastructuur in een aantal Europese landen. Ik baalde als een stekker, want ofwel de laadpalen waren geheel afwezig, ofwel mijn Nederlandse laadpas deed het niet bij de Franse laadpaal. Het werkt dus op z’n zachtst gezegd niet optimaal.

Tekst: Caroline Nagtegaal

Dit moet beter, dacht ik. Als we schonere mobiliteit willen, dan moet de basis op orde zijn. Uit een rapport van de Europese Rekenkamer blijkt dat het aanlegtempo veel te laag is om het doel van 1 miljoen laadpalen in 2025 te halen. Ook het scala aan betaalsystemen en gebrek aan realtime informatie helpt niet. Dit maakt een transportrit of een vakantie naar Zuid-Frankrijk of Italië knap ingewikkeld! Klinkt wellicht herkenbaar voor u?

Ik zal mijn vakantie-ervaring in ieder geval meenemen naar Brussel tijdens de behandeling van de verordening die toeziet op de infrastructuur van alternatieve brandstoffen in Europa. Deze verordening maakt onderdeel uit van het inmiddels spraakmakende ‘Fit for 55’-pakket. Dit is een pakket aan maatregelen die ervoor moet zorgen dat we in 2030 een emissiereductie bereiken van 55 procent, zoals de Europese Klimaatwet van ons vraagt. Het heeft tot doel om onze economie te verduurzamen, dus grote kans dat het ook invloed zal hebben op uw bedrijf. Bovenal moet het wat mij betreft mogelijkheden bieden. Het moet die groene business case genereren.

En de Europese Commissie heeft meer in petto voor de transportsector. Uitstoten moet duurder worden, bijvoorbeeld via het Europese emissiehandelssysteem waaronder de zeevaart ook gaat vallen. Hier moet wat mij betreft vooral oog zijn voor het mkb, waaruit het overgrote deel van onze zeevaart bestaat. De administratieve lasten kunnen voor hen aanzienlijk stijgen indien ze in dit systeem worden getrokken. We moeten dan ook een manier vinden waarop de zeevaart proportioneel kan bijdragen aan onze klimaatdoelen en tegelijkertijd geen administratieve rompslomp moet verdragen of onnodig op kosten worden gejaagd, zodat ze gewoon hun werk kunnen blijven doen.

Ook moet de productie en het gebruik van alternatieve brandstoffen in de scheepvaart worden aangejaagd. Hierbij wil ik erop toezien dat er oog wordt gehouden voor de betaalbaarheid en beschikbaarheid van schonere brandstoffen. Dat we niet te snel willen, maar ook niet te langzaam. Soms hoor ik geluiden in het parlement dat groene waterstof dé oplossing is voor de zeevaart, maar de productie moet nog op gang komen. Ik ga dan ook liever voor wat meer ‘Rotterdams realisme’. Een brandstof als LNG bijvoorbeeld is schoner dan bunkerolie en het is nu beschikbaar én betaalbaar. De infrastructuur ligt er al en het aantal LNG-schepen in het orderboek stijgt. Dit zijn lange termijninvesteringen en die moeten worden beschermd. We kunnen niet van vandaag op morgen besluiten de stekker eruit trekken. En natuurlijk is zero-emission shipping de stip op de horizon waarnaar we in volle vaart toe moeten navigeren, maar LNG is een van de weinige en beschikbare alternatieven om al op de korte termijn te verduurzamen, dus we zouden gek zijn als we dit overboord gooien!

Daarnaast is dat Europees netwerk van alternatieve brandstoffen van ontzettend groot belang. Een goede infrastructuur van walstroom- en tankpunten in heel Europa is een onmisbare voorwaarde, voor zowel logistiek bedrijf als vakantieganger, om vergaand te kunnen verduurzamen.

Kortom, er staat ons weer een hoop te wachten in Brussel! En uiteraard wil ik dit niet alleen doen. Ik wil goed luisteren naar degenen die uiteindelijk onder de wetgeving gaan vallen en ermee te maken krijgen. Wat kan beter? Waar moet ik op letten? Schroom dan ook niet om in contact te komen met mij via caroline.nagtegaal@ep.europa.eu.

Caroline Nagtegaal is lid Europees Parlement namens de VVD. In Europoort Kringen vind je de columns van Mai Elmar, afgewisseld door die van gastcolumnisten.