Wie Rotterdam zegt, zegt haven

Wie Rotterdam zegt, zegt haven. En wie haven zegt, denkt automatisch aan schepen die komen en die gaan en de internationale mobiliteit die daar mee samenhangt. Nou wil ik graag beginnen met een confessie: Ik ben geboren en getogen Amsterdamse. Zo dat is eruit!

Tekst: Nannette Ripmeester

Maar, ter verdediging, ik woon al twintig jaar in deze havenstad met ongelofelijk veel plezier. Mijn werk gaat over de internationale arbeidsmarkt, over verschillen in cultuur op de werkvloer en hoe we die verschillen maximaal in ieders voordeel kunnen laten werken. Dus toen we twintig jaar geleden als gezin naar Rotterdam verkasten, was er eigenlijk geen enkele twijfel: dit is een fantastische kans! En ik heb mijn bedrijf uit kunnen bouwen in een omgeving waar mobiliteit en internationalisering een onderdeel zijn van het DNA van de stad. De befaamde Rotterdamse doeners-mentaliteit van ‘niet lullen maar poetsen’ is daarbij van groot voordeel geweest. 

Maar wat brengt zo’n haven de stad nou eigenlijk? Behalve economische voordelen is een internationale vibe in je stad ook een magneet voor een heleboel andere zaken. Het trekt bijvoorbeeld internationaal talent aan, vaak precies in die (technische) sectoren waar we als Nederland een tekort hebben aan gespecialiseerde arbeidskrachten. Het zorgt voor meer toerisme naar de stad, want opeens horen mensen over ‘die’ andere Nederlandse stad. En je trekt internationale studenten naar je stad en met de Erasmus Universiteit, het Erasmus MC, de Hogeschool Rotterdam, de Willem de Kooning Academie en de inspirerende kunsthogeschool Codarts met een conservatorium, een dans- en een circusopleiding heeft Rotterdam een grote variëteit aan opleidingsmogelijkheden voor internationals. Soms hoor ik mensen zeggen dat internationale studenten de mogelijkheden voor ‘onze kinderen’ belemmeren. Echter, niets is minder waar want de meeste studenten komen via Europese of bilaterale uitwisselingsprojecten en als we die studenten niet toe zouden laten dan kan onze jeugd ook niet elders studeren. En laat zo’n buitenlandse studie-ervaring nou precies dat zijn waarmee je de skills ontwikkelt waar werkgevers op zitten te wachten.

Dit is precies waar mijn werk over gaat: welke vaardigheden hebben jonge mensen nodig om hun employability te maximaliseren om de aansluiting tussen hoger onderwijs en de internationale arbeidsmarkt te realiseren? En in een wereld die steeds internationaler wordt (voor mij was de pandemie het ultieme bewijs hoe globally connected we zijn!) zijn culturele vaardigheden essentieel voor arbeidsmarktsucces. Begrijpen hoe een andere cultuur zakendoet kan een enorme stap voorwaarts betekenen op de carrièreladder voor een individu maar is van levensbelang voor bedrijven en een sector die gedijt bij internationale handelscontacten. Zakendoen over de grens is namelijk geen ‘business as usual’ maar betekent hoe krijgen we die Amerikaanse zakenpartner zo ver dat zij dat contract tekent en werkt dat hetzelfde als we met een delegatie uit China om de tafel zitten, of is pressie zetten dan misschien geen goed idee? En wanneer er gebeld wordt met de haven van Hamburg, scoren we dan punten als iemand zegt: ‘Wir bellen dich??’ Want taal gaat niet alleen over woordenschat en grammaticale kennis maar ook de culturele context is van belang. Dat blijkt wel uit de English Dutch translation guide.

Wie haven zegt, zegt Rotterdam en die stad is voor mij synoniem met kansen, talent en internationale mobiliteit. Ik ben er trots op als ik mezelf af en toe betrap op een extra ‘t’ achter een woord, dan denk(t) ik stiekem: integratie geslaagd.

Nannette Ripmeester is oprichter en directeur van Labour Mobility.