De Rotterdamse Aanpak: samen doortastend bouwen aan oplossingen

Het is een interessante, en zacht gezegd, zeer uitdagende tijd. Dagelijks ben ik bezig met huisvestingsoplossingen voor grote maatschappelijke opgaven. En die maatschappelijke opgaven zijn er momenteel veel. Het lijkt erop dat we in de afgelopen jaren van crisis naar crisis gaan: de woningnood, energiecrisis, problemen in de zorg en het onderwijs, personeelstekort alom, inflatie, om er maar een paar te noemen.

Tekst: Catharina Bieringa

Ook de haven van Rotterdam ontkomt, ondanks haar leidende positie, niet aan deze crisissen. De sterke regiofunctie van Rotterdam kan alleen behouden blijven als we die crisissen gezamenlijk het hoofd bieden.

Om de economische positie van de Europoort te verstevigen kunnen we niet zonder arbeidsmigranten. Zowel voor de theoretisch geschoolde expats, als voor de praktisch geschoolde mouwen-opstropers is de Europoort afhankelijk van mensen uit andere landen. Arbeidskrachten die bereid zijn hun arbeid, expertise en ambities in de Europoort in te zetten. We moeten met integrale oplossingen komen om zowel de kenniswerker, die bijvoorbeeld de nieuwe waterstofcentrale ontwerpt op de Maasvlakte, als de bouwvakker, die meehelpt om deze centrale te bouwen voor kortere of langere tijd, een plek in onze gemeenschap te geven. Voor de expat hebben we plek gereserveerd aan de Maas, maar wat doen we met de mouwen-opstropers?

Voor praktisch geschoolde arbeidsmigranten die een aantal jaar blijven is het belangrijk om hen onderdeel te maken van de gemeenschap: geen monoculturen creëren, maar streven naar een mix van doelgroepen in de wijk. Komen arbeidsmigranten slechts een aantal maanden in de haven werken, dan is huisvesting dichtbij het werk, on of near the site, gewenst.

Kies je voor huisvesting zo dicht mogelijk bij je bedrijf dan heb je wel de medewerking van de gemeente nodig voor het afgeven van de juiste vergunningen. Deze manier van huisvesten van tijdelijke arbeidsmigranten levert ook voor de gemeente veel op. Minder verkeersbewegingen vanuit Rotterdam en omgeving naar de haven én het belast Rotterdam niet met de huisvesting van tijdelijke arbeidsmigranten. De huizen in Rotterdam blijven dan beschikbaar voor Rotterdammers. Onze ervaring is dat door centralisatie van arbeidsmigranten met woon- en leefregels en controle daarop, het wooncomfort ook voor hen omhoog gaat. Een duidelijke win-win situatie.

Helaas zie ik in andere regio’s in een vergelijkbare situatie dat de gemeente het bedrijven juist moeilijker maakt om de problemen rondom huisvesting van arbeidsmigranten op te lossen en daarmee de problemen van het personeelstekort. Er spelen dan verschillende belangen en de bedrijven krijgen dan niet de broodnodige vergunningen voor huisvesting van hun arbeidsmigranten. Dat is een verlies voor alle partijen en de inwoners van die gemeenten.

Echter, ik heb alle vertrouwen in de gemeentes in en rondom Rotterdam en de Europoort. Want in het verleden hebben wij in Rotterdam al laten zien dat wij partijen wél bij elkaar om de tafel krijgen om zo tot oplossingen te komen. Haven en overheid werken dan nauw samen, open en transparant op basis van wederzijds vertrouwen. Wat de haven van Rotterdam bij deze crisissen nodig heeft, zijn mensen die het verschil willen maken, die over hun eigen schaduw heen kunnen stappen en werken aan een gezamenlijk doel.

Hierbij doe ik een oproep aan de industrie om haar verantwoordelijkheid te pakken en gezamenlijk met de gemeente Rotterdam de schouders eronder te zetten voor een gedegen huisvestingsplan voor arbeidsmigranten. Goede communicatie met de arbeidsmigranten en omliggende bedrijven bij de ontwikkeling en de uitvoering van dit plan is cruciaal. Dan pas kun je het personeelstekort het hoofd bieden en de leidende positie van Rotterdam behouden.

Want als het ergens kan, is het in Rotterdam!

Catharina A. Bieringa – de Jong is bestuurslid van VNO-NCW Rotterdam & regio Rijnmond – voorzitter van Bouwpower en business developer bij De Meeuw. Voor reacties en vragen: c.bieringa@demeeuw.com.