Ons Zestienhoven

Door Désirée Breedveld

“Hi, aangenaam om kennis te maken. Waar werk jij?”

“Insgelijks. Ik werk op Rotterdam The Hague Airport.”

“O, zo fijn om daar vandaan te vliegen! Lekker dichtbij en het gaat lekker snel allemaal. Maar voor mij is het nog gewoon Zestienhoven hoor (eventueel gevolgd door een knipoog).”

Ik maak deze conversatie heel vaak mee. Inclusief de knipoog. Het voelt een beetje alsof mensen een bekentenis doen: De luchthaven van Rotterdam is volwassen geworden, maar het is nog wel ‘ons Zestienhoven’.

Dat met namen en bijnamen in Rotterdam weten we nu allemaal wel zo’n beetje, van de Koopgoot die eigenlijk Beurstraverse heet enzo, maar het past wel in het plaatje.

Rotterdam The Hague Airport heeft dus ook een soort koosnaam en hoort erbij.

Ik denk, met gepaste trots, dat dat komt doordat we erin zijn geslaagd om ondanks de snelle tijd waarin we leven met veel techniek en automatisering de menselijke maat te bewaren. Techniek waar het kan maar vooral mensen waar het moet.

We zijn nou eenmaal redelijk kleinschalig en dan mag je als reiziger nog steeds verwachten dat het snel gaat en makkelijk maar vooral dat er persoonlijke aandacht is.

De afgelopen zomervakantie was een heel bijzondere in luchthavenland. Een aantal luchtvaartmaatschappijen die op Schiphol niet meer met al vluchten terecht konden, maakten gebruik van de slotcapaciteit die nog beschikbaar was in Rotterdam.

Een klein kijkje achter de schermen: dat maken zij kenbaar bij de onafhankelijke slotcoördinator die deze aanvraag vervolgens op basis van internationale criteria toetst aan de capaciteitslimieten. Als de capaciteit er is, moet de slotcoördinator het slot afgeven.

Nu wonen we in Rotterdam natuurlijk niet op een eiland en is er ook bij ons op de luchthaven een krappe bezetting van personeel.

Dat betekent dus de handen uit de mouwen en er is dan ook kei- en keihard gewerkt door de helden op het platform en in de terminal. De studenten van het Albeda Rotterdam The Hague Airport College hebben als gastheren en gastvrouwen laten zien dat gastvrijheid, informatie en een welgemeende glimlach van onschatbare waarde zijn (en dat we ons daarover voor de toekomst niet zoveel zorgen hoeven te maken als we deze jonge generatie bezig zien!).

De denkkracht en creativiteit van collega’s zorgden voor de voor onze regio zo kenmerkende praktische oplossingen. Als er heel veel mensen in de ochtend tegelijkertijd hun koffer willen inchecken dan kun je dat toch beter ook de avond van tevoren al mogelijk maken? We zijn er toch en de mensen zijn er blij mee. De collega’s van de volgende ochtendploeg ook.

En omdat we weer gedeeltelijk op kantoor werken kunnen de IT-ers, marketeers of facilitaire collega’s met het grootste gemak even een uurtje meehelpen om de zo gewaardeerde informatie te geven aan reizigers. En daarna doen ze weer hun eigen ding.

Er zullen ongetwijfeld lezers van dit proza zijn wiens verwachting we deze zomer niet of niet helemaal hebben kunnen waarmaken.

Dat vinden we oprecht heel vervelend en we hopen dat u een keer terug wilt komen zodat we het goed kunnen maken door snel, gemakkelijk en gastvrij te zijn.

Gelukkig hebben we veel mensen met onze nuchtere aanpak wel van dienst kunnen zijn. De socials zijn goed gevuld met complimenten van reizigers die blij bij ons zijn vertrokken en we worden zelf ook aangesproken. Toen ik ging helpen met informatie geven bij het check in proces was een mevrouw heel blij met de geruststellende duidelijkheid die ik haar kon geven. Ze zei: “Wat hebben jullie het hier ontzettend goed voor elkaar, zeg dat maar tegen je baas.”

Hartverwarmend en bedoeld voor alle collega’s.

Dus bij deze, Ron* (denk er weer een knipoog bij)

*Ron Louwerse, ceo Rotterdam The Hague Airport

Désirée Breedveld is commercieel directeur Rotterdam The Hague Airport